شم پلیسی آقای پژوهشگر! (پاسخ به غیاث آبادی شماره۴۳)
آقای غیاث آبادی ادعایی نموده اند در نوشته ای به نام رنجهای بشری شماره ی ۴۳ که به شرح زیر می باشد:
سیاست عنان‌گسیخته و لجام دریده‌ای که قصد دارد از کورش بزرگ امامزاده‌ای معصوم و مدرن بسازد و او را به سرای مقدسات نقدناپذیر سوق دهد، چند هدف را دنبال میکند: فریب افکار عمومی و پرورش سربازان آماده جان‌نثاری برای مقاصد جدید استعماری، عَلَم‌کردن مستمسکی جدید برای علاقمندان به پهلوان‌پنبه‌پرستی، برپای کردن دکان کورش‌پرستی و کورش‌فروشی، بی‌بها کردن و فراموشانیدن بزرگان و افتخارات راستین ایران‌زمین، نفرت‌پراکنی و گسترش تفرقه میان مردم و اقوام با ظاهرسازی‌های ملی‌گرایانه و ناسیونالیستی، توجیه حمله و تجاوز به کشورهای دیگر در صورت لزوم.
و اما پاسخ ایشان به شرح زیر می باشد :
جناب غیاث آبادی که خود را پژوهشگر تاریخ ایران می‌خوانید آیا علاقه به تاریخ و فرهنگ ایران و افتخار به نیای خود جز مضامین «پهلوان پرستی» و «کورش پرستی» و… به حساب می‌آید. آیا «چنگیز» که قرنها پس از کورش به قدرت رسید و نیمی از جهان را به خاک و خون کشاند، در مغولستان مورد احترام نیست؟ آیا «اسکندر مقدونی» پهلوان رویایی شما که از یونان تا شبه قاره هند را مورد هجوم و تازش خود قرار داد مورد احترام و افتخار یونانیان (هرچند مقدونی بود) و جهان غرب نیست؟ چرا راه دور برویم؟ آیا عمر خطاب خلیفه دوم مسلمین که به تیغ مرام حجاز تمدن‌ها نابود کرد و آیین شبه جزیره حجاز را با شمشیر بر نیمی از جهان تحمیل کرد مورد احترام و ستایش بخش اعظمی از مسلمانان نیست!؟
در کجای تاریخ از کورش بزرگ پادشاه نام آور ایران باستان به بدی یاد شده؟ چرا مای ایرانی نباید به افتخارات و میراث ملی خود مفتخر باشیم و چرا باید انگ نژادپرستی و انسان پرستی را به گرده خود حس نماییم وقتی به گذشته باشکوه خود رجوع می کنیم ؟
جناب پژوهشگر باستان از «اختلاف قومی» و «نفرت پراکنی» یاد کردید و مسبب آنرا انسان‌هایی دانستید که به میهن خود عشق می‌ورزند!! آیا افتخار به تاریخ پرشکوه ایران مصداق نژادگرایی است و مسبب اختلافات قومی؟ کدام قوم جناب پژوهشگر!؟ کدام یک از افراد اقوام ایرانی به گذشته پرشکوه ایران مفتخر نیست؟ و مهم‌تر اینکه چرا باید کورش را به قومی خاص و یا تفکری خاص نسبت دهیم؟ کورش نه تنها متعلق و محدود به قومی خاص نیست که یکی از معدود بزرگان نام آور تاریخ تمدن بشر و افتخار جهانیان است. همانگونه که خود میدانید بزرگان و خردمندان غرب و شرق همواره به نیکی از او یاد کرده اند و ما و البته برخی از ما به هدی نامعلوم به او تاخته ایم.
از «مقاصد استعماری» نام بردید! فردی که به میهن و ملت خود مفتخر است بازیچه استعمار شده و یا آنکه افتخارات ملی ایران را نادیده می‌گیرد، به آن می‌تازد و آنرا محدود به قوم و مرامی خاص می‌نماید؟
جناب آقای پژوهشگر در آخر به شما پیشنهاد می‌نمایم که خود را سیاست مدار، جامعه‌شناس و روان‌شناس و از همه مهم‌تر خیال‌پردازی عنوان کنید که تنها پژوهش و تحقیق او تمسخر و توهین به ایرانیان و بی‌ارج نمودن تمدن و تاریخ پرشکوه ایران است
پاسخ به غیاث آبادی 